Alkoholizm osoby uzależnionej jest problemem dla niej samej. Niestety często nie tylko. Często promieniuje swoim negatywnym działaniem na bliskie osoby. Te cierpią w milczeniu, albo je przerywają. Czy to, co robią, może pomóc czy szkodzi wychodzeniu z nałogu bliskiej osobie?
Co to jest współuzależnienie?
Współuzależnienie stało się konkretnym terminem psychologicznym. Oznacza trwałą formę wzajemnego funkcjonowania w związku z partnerem lub członkiem rodziny, uzależnionym od jakiegoś nałogu, najczęściej alkoholu właśnie. Mocno wpływa to na życie wszystkich domowników i w dużym stopniu ogranicza swobodne postępowanie osób, towarzyszących nałogowcom. Jest relacją bardzo destrukcyjną i uzależniającą wszystkich od skłonności osoby pijącej. Współuzależnienie rozwija się powoli, z czasem przybierając na sile. W końcu wywołuje u podległych mu pewność braku możliwości przecięcia tej toksycznej relacji. Osoby współuzależnione zaczynają żyć dla nałogowca. Współuzależnienie jest przyczyną licznych nerwic, depresji i stanów lękowych.
Kogo współuzależnienie najczęściej dotyka?
Osobą współuzależnioną nie musi zostać każdy partner osoby z uzależnieniem alkoholowym, bądź też członek rodziny. Decydują tutaj stosunki rodzinne, sytuacja w relacji danej pary, czy też typy osobowości stron. Na zostanie współuzależnioną szczególnie podatne są osoby mało samodzielne, zależne finansowo, bez wsparcia rodziny, czy też obarczone traumami z dzieciństwa. Im mniejsze jest bogactwo osobowości, tym trudniej komuś takiemu będzie też wyplatać się z współuzależnienia.
Jak osoba współuzależniona może pomóc sobie samej?
Podstawą dla poprawy sytuacji osoby współuzależnionej jest zrozumienie, że musi ona dokonać zmiany w sobie samej, a nie w pijącym partnerze. Z pytania – „jak pomóc jemu?” – taka osoba musi przejść do pytania – „jak pomóc sobie?”. Wielką rolę odgrywa w tym przypadku pomoc reszty rodziny i przyjaciół. Ważne jest przełamanie bariery wstydu. Szczególnie gdy w grę wchodzi – co częste – przemoc domowa. Po pokonaniu powyższych barier, tkwiących w samej osobie współuzależnionej, powinna ona udać się na specjalistyczną psychoterapię.
Co z alkoholikiem?
Oderwanie się osoby towarzyszącej alkoholikowi od współuzależnienia jest też ważnym krokiem dla niego samego i jego walki z nałogiem. Nałogowiec traci przyzwolenie dla swoich nadużyć. Pozbawiony usprawiedliwień dla swojej postawy, jakich dotąd dostarczali najbliżsi, prędzej i częściej znajdzie się wobec braku wyboru i konieczności podjęcia kroków terapeutycznych. W ich konsekwencji bliżej mu będzie do podjęcia aktywnej walki z uzależnieniem.
Szczegółowe omówienie problemu współuzależnienia wraz z ofertą leczenia znajdziecie na stronie http://www.alkoholizm.org.pl/terapie-dla-osob-wspoluzaleznionych.html
Jeden komentarz
Możliwość komentowania została wyłączona.